- ಮೂಲ: ಚಲಂ
(ತೆಲುಗಿನಿಂದ ಅನುವಾದ)
(ಸಮಯದ ಅಭಾವದ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಆಕೆ ಮಗನ ಜೊತೆ ಪುರುಷರ ಬೋಗಿಯಲ್ಲಿ ಹತ್ತಿದಳು. ಮಕ್ಕಳ ಶಿಕ್ಷಣದ ಮೇಲೆ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಓದಿ ತಂದೆ-ತಾಯಿ ಮಗನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ತಣ್ಣೀರೆರಚದೆ ಬೆಳೆಸಿದ್ದರು. ಅವನು ವಾಕ್ಯಗಳನ್ನು ಓದುವ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಆವತ್ತಿನ ದಿನ ಬೋಗಿಯ ತುಂಬ ಜನರಿದ್ದರು.)
ಹುಡುಗ: (ಮೇಲೆ ನೋಡಿ) ಕ... ಲ. . . .. .. ..
ತಾಯಿ: (ಗಾಬರಿಯಿಂದ) ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡು. ಅದು ಲ ಅಲ್ಲ ಳ್ಳ.
ಹು: ಹೌದು. . . . .ಕ . .ಳ್ಳ . .ರಿ .. .. ಆಮೇಲೆ ಏನಮ್ಮ?
ತಾಯಿ: ದ್ದಾರೆ. . . .
ಹುಡುಗ: ಕಳ್ಳರಿದ್ದಾರೆ ಜಾಗ್ರತೆ. ಅಮ್ಮ . .. .. . ಎಲ್ಲಿ ಕಳ್ಳರು? (ಸುತ್ತಲೂ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ)
ತಾಯಿ: ಇಲ್ಲ.
ಹುಡುಗ: ಮತ್ತೆ ಇದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ.
ತಾಯಿ: ಅಂದರೆ ಇದಾರೇನೋ ಅಂತಾ.
ಹುಡುಗ: ಬರೆದಿರುವವರಿಗೆ ತಿಳಿಯದಾ?
ತಾಯಿ: ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.
ಹುಡುಗ: ಮತ್ತೆ ಯಾಕೆ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ?
(ಬರೆಯುವವರೆಲ್ಲ ಗೊತ್ತಿದ್ದೇ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಹುಡುಗ. ಇನ್ನೂ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಓದಲಿಲ್ಲ!)
ತಾಯಿ: ಇದ್ದರೆ ಜಾಗ್ರತೆಯಾಗಿರಿ ಅಂತಾ.
ಹುಡುಗ: ಅವರು ನಮಗೇಕೆ ಹೇಳಬೇಕು. ನಮಗೇ ಕಾಣಿಸಲ್ವಾ?
ತಾಯಿ: ಹೇಗೆ ಕಾಣಿಸ್ತಾರೆ?
ಹುಡುಗ: ನೋಡಿದ್ರೆ.
ತಾಯಿ: ಅವ್ರು ಎಲ್ರ ತರಾನೇ ಇರ್ತಾರೆ.
(ಹುಡುಗ ಆಲೋಚಿಸತೊಡಗಿದ. ಬುದ್ಧಿವಂತನಾದ್ದರಿಂದ ಕಪ್ಪಗೆ, ಬಟ್ಟೆಯಿಲ್ಲದೆ, ------, ಗಡ್ಡ ಬಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಸಿನಿಮಾದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುವ ಮಹಾ ಋಷಿಗಳ ತರಹ ಇರುವುದಿಲ್ಲವೆಂದು ಅರಿತುಕೊಂಡ)
ಹುಡುಗ: ಕಳ್ಳರು ಷರ್ಟು-ಕೋಟು ಹಾಕ್ಕೊಂಡಿರ್ತಾರಾ?
(ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ಅಧಿಕಾರಿಯನ್ನು ಅನುಮಾನದಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ, ಕಳ್ಳನೇನೋ ಎಂಬಂತೆ. ಅವನ ದೊರೆತನವನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವವನಂತೆ)
ತಾಯಿ: ಆ
ಹುಡುಗ: ಮತ್ತೆ ಅಪ್ಪ ಕೂಡ ಕಳ್ಳ ಆಗಬಹುದು.
ತಾಯಿ: ಕಳ್ಳತನ ಮಾಡುವವರೇ ಕಳ್ಳರು.
ಹುಡುಗ: ಕಳ್ಳತನ ಮಾಡ್ತಾರೆ ಅಂತಾ ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ?
ತಾಯಿ: ತಿಳಿದುಕೊಳ್ತಾರೆ.
ಹುಡುಗ: ಓ, ಅಂದರೆ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುವವರು ಕಳ್ಳರಾ?
(ತಾಯಿ ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಾ ಕೂರುತ್ತಾಳೆ. ಆಕೆ ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲ, ಎಲ್ಲರೂ ಆಲೋಚಿಸಬೇಕು.)
ಹುಡುಗ: ಯಾಕಮ್ಮ ಕಳ್ಳತನ ಮಾಡ್ತಾರೆ?
ತಾಯಿ: ಅವರಿಗೆ . . . . ಇಲ್ಲದೆ.
ಹುಡುಗ: ಯಾಕಿಲ್ಲ?
ತಾಯಿ: ಅವರು ಸಂಪಾದಿಸುವುದಿಲ್ಲ.
ಹುಡುಗ: ನೀನು ಆ ಒಡವೆ ಸಂಪಾದಿಸಿದೆಯಾ?
ತಾಯಿ: ತಾತ ಕೊಟ್ಟರು.
ಹುಡುಗ: ಹಾಗಿದ್ರೆ ಕಳ್ಳರಿಗೂ ಯಾರೋ ಕೊಡಬಾರದಾ?
ತಾಯಿ: ಕೊಟ್ಟರೂ ಹಾಳು ಮಾಡಿಕೊಳ್ತಾರೆ.
ಹುಡುಗ: ನಾವು ಭದ್ರವಾಗಿ ಇಟ್ಟಿಕೊಳ್ತೇವೆ. ಅವರು ಖರ್ಚು ಮಾಡ್ತಾರೆ. ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲ್ಲಿಕ್ಕೆ ಏನೂ ಮಿಗುವುದಿಲ್ಲ ಅನಿಸುತ್ತೆ. ಮತ್ತೆ ನಮಗೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ದುಡ್ಡು ಎಲ್ಲಿಂದ?
ತಾಯಿ: ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಸಂಪಾದಿಸಿಕೊಳ್ತೇವೆ.
ಹುಡುಗ: ಕಳ್ಳರೂ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಸಂಪಾದಿಸಿಕೊಳ್ತಾರಲ್ಲಾ?
ತಾಯಿ: ಏನು ಕಷ್ಟ, ಇನ್ನೊಬ್ಬರದ್ದನ್ನ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ತಾರೆ.
ಹುಡುಗ: ನಮಗೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಂದಲೇ ತಾನೇ ಬರೋದು?
ತಾಯಿ: ನಾವು ಕೇಳದೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ತೀವಾ?
ಹುಡುಗ: ಅಪ್ಪ ನನ್ನ ಪೆನ್ಸಿಲ್ ಹೇಳದೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು?
ತಾಯಿ: ಮತ್ತೆ ಕೊಡಲಿಲ್ವಾ?
ಹುಡುಗ: ನಾನು ಕಂಡು ಹಿಡಿದು ಕೇಳಿದ್ರೆ ಕೊಟ್ಟರು.
ತಾಯಿ: ಚಿಕ್ಕವನು ಅಂತಾ, ತನ್ನ ಮಗ ಅಂತಾ.
ಹುಡುಗ: ಮತ್ತೆ ನಾನು ನಮ್ಮಪ್ಪ ಅಂತ ಜೇಬಿನಲ್ಲಿ ದುಡ್ಡು ತೆಗೆದ್ರೆ ಹೊಡೆದರು?
ತಾಯಿ: ನೀನು ಚಿಕ್ಕವ ಅಂತಾ.
ಹುಡುಗ: ಚಿಕ್ಕವರು ದೊಡ್ಡವರದ್ದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ್ರೆ ತಪ್ಪು. . . . ಆದರೆ ದೊಡ್ಡವರು ಚಿಕ್ಕವರದ್ದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ. (ಅಲೋಚಿಸುತ್ತಾ) ಹಾಗೇನೆ ಬಡವರು ಶ್ರೀಮಂತರದ್ದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ್ರೆ ತಪ್ಪು ಆದರೆ ಶ್ರೀಮಂತರು ಬೀದಿಯವರದ್ದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ.
ತಾಯಿ: ಕಳ್ಳರು ಕೇಳಿದರೂ ಮತ್ತೆ ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ.
ಹುಡುಗ: ವಿಶಾಲಮ್ಮನನ್ನು ನೀನು ‘ಕಳ್ಳೀ, ಅಪ್ಪನ್ನ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿಬಿಟ್ಳು’ ಅಂದೆ. ಮತ್ತೆ ಅಪ್ಪನನ್ನು ನಮ್ಮನೇಲೆ ಬಿಟ್ಟುಬಿಟ್ಳಲ್ಲಾ?
ತಾಯಿ: ಛೀ, ಸುಮ್ನೆ ಇರು.
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ