ಕವನ - ಮಾತೆಯ ಮನ

ನೀ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ

ಅದೆಂತಹ ಸಂಭ್ರಮವಿತ್ತು

ಮನೆಯ ತುಂಬ ನಗುವಿತ್ತು

ಮನದ ತುಂಬ ಖುಷಿಯಿತ್ತು

ಸುಖಗಳ ಹೇಳುವಾಗ ಸಂತಸವಿತ್ತು

ಕಷ್ಟಗಳ ಹಂಚಿಕೊಳುವಾಗ ನೆಮ್ಮದಿಯಿತ್ತು

ತುತ್ತು ತಿನಿಸುವಾಗ ತಂಪಿತ್ತು

ಮುದ್ದು ಮಾಡುವಾಗ ಮನಸೋತಿತ್ತು

ದೀರ್ಘಕಾಲದ ಮಾತು ಮನವ ತುಂಬಿತ್ತು

ಎರಡು ದಿನ ನಿಮಿಷದಂತೆ ಕಳೆದಿತ್ತು

ನೀ ಹೋದ ಮೇಲೆ

ಮನೆ ತುಂಬ ಮೌನವಿದೆ

ಮನದಿ ದುಮ್ಮಾನವಿದೆ

ನಗು ಕಳೆದು ಹೋಗಿದೆ

ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಯುತಿದೆ

ನೋವು ಮಡುಗಟ್ಟಿದೆ

ನಗು ಮರೆಯಾಗಿದೆ

ಒಂಟಿತನ ಕಾಡುತಿದೆ

ಕಂದ ನೀ ಬೇಕೆನಿಸಿದೆ

ಸಂತಸದ ಕಾಯುವಿಕೆಯಲಿ

ಬದುಕ ಸಾಗಿಸಬೇಕು

ನಗುವಿನ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲಿ

ಬಾಳ ನಡೆಸಬೇಕು

ನೀ ಬರುವಿ ಯಾವಾಗ

ಕಾಯುತಿದೆ ಮನವೀಗ??

       - ಸುಧಾ ಜಿ