ನನಗಾಗಿ ಆಸ್ತಿ ಮಾಡದ ಅಪ್ಪನ ಶಪಿಸುತ್ತಾ
ಕೂತಿರುವಾಗ, ಸಿಕ್ಕಿದ ಅವರ ಹಳೆಯ ಗೆಳೆಯರೊಬ್ಬರು
"ಏನೋ ನೀನು ನಮ್ಮ ಕರೀಮನ ಮಗನಲ್ಲವೆ,
ಬಹಳ ಚನ್ನಾಗಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಕೆಲಸಕ್ಕೂ ಹೋದಂತೆ,
ನಿಮ್ಮಪ್ಪ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ. ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಇದ್ದಾರೆ,
ನಾ ಕಷ್ಪಪಟ್ಟು ದುಡಿದ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ಹಾಳು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ಇರಲಿ ಬಿಡು ನಿಮ್ಮಪ್ಪನಾದರು ಸತ್ತು ಹೋದ, ನಾನಿನ್ನು ಬದುಕಿದ್ದೇನೆ
ಈ ಕರ್ಮವನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡಲು.
ಆಟೋಗೆ ಹೋಗಲು ಹತ್ತು ರೂಪಾಯಿ ಇದ್ದರೆ ಕೊಡಪ್ಪ.
ಸಂಬಳದ ದಿನ ಕೊಡ್ತೆನೆ" ಎಂದಾಗ
ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಓದ್ದೆಯಾಯಿತು. ಅಪ್ಪನ ನೆನಪಾಯಿತು. ಅವರು ಹೋಗಿ ಅರ್ಧಗಂಟೆಯಾದರು ನಾನು ಅಲ್ಲೆ ಸ್ತಬ್ದನಾಗಿದ್ದೆ.
- ದಾದಾ ಪೀರ.
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ